2 Slaapkamers Huizen-Villa te koop Casale-Monferrato, Italië
Dit is misschien de computer vertaling (originele versie)
Zodra ik de drempel kruis, resoneert het geluid van mijn voetstappen op het oude hout als een vraag. Er zijn iets in de lucht - niet alleen stof van afgelopen verhalen, maar ritme. De lichte komst binnen door de grote vensters beeldhouwt de lucht, snijdt de schaduwen in zachte lijnen, alsof enkel wachtend op iemand te dansen. En ik kan niet me verzetten tegen. Één hartslag, toen een andere. En mijn lichaam antwoordt reeds, bijna zonder me. Ik kwam uit nieuwsgierigheid binnen, die oprecht door de prijs wordt aangetrokken, maar dit is geen eenvoudige flat. Het is een verborgen stadium. Een vergeten balzaal, die in het hart van een oude fabriek in Casale Monferrato wordt ingesloten. Hier, tussen Turijn en Milaan, waar de heuvels het profiel van tijd trekken en de stilte kan vertellen dan beter woorden, is het alsof de ziel van de plaatsstillevens. In de grote woonkamer, zodra het afstraffingshart van de het na-werkclub van de arbeiders, ik met mijn verbeelding die vermoeide organismen zie, die van uniformen en verschuivingen worden bevrijd. Ik hoor de grammofoonmuziek, de gestolen glimlachen, de handen wat betreft elkaar met bescheidenheid en wens. Die vloeren - deze zeer onder mijn voeten - hebben liefde, hoop, wedergeboorte gekend. En het is alsof elke maatregel die ik een voortzetting van dat verhaal is heb getroffen. De eten-binnen keuken, met zijn propere voorraadkast, schijnt die wordt gemaakt om gedeelde diners voor te bereiden, die gelach gelijk maken, improviseerde toosts. De eetkamer volgende deur schijnt op verhalen wachten om te luisteren aan, langzame gesprekken. De twee ruimten, geven te kennen en welkom hetend, hebben nog de juiste te dromen stilte. De badkamers nodigt u uit om, calmly, met eerbied te behandelen. Maar het is de woonkamer die me vangt, die me tegenhoud. Dit is waar ik naar het dansen terugkeer. Om, maar hulde niet uit te voeren aan hen te betalen die, vóór me, vrijheid in deze plaats vonden. En het is duidelijk onderhand: dit is niet alleen een huis. Het is een op tijd opgeschorte choreografie. Een het leven geheugen dat nog stappen, muziek, emoties zoekt. En I… Ik zou mijn hart daar verlaten.