







Zodra ik de drempel kruis, resoneert het geluid van mijn voetstappen op het oude hout als een vraag. Er zijn iets in de lucht - niet alleen stof van afgelopen verhalen, maar ritme. De lichte komst binnen door de grote vensters beeldhouwt de lucht, snijdt de schaduwen in zachte lijnen, alsof enkel wachtend op iemand te dansen. En ik kan niet me verzetten tegen. Één hartslag, toen een andere. En mijn lichaam antwoordt reeds, bijna zonder me. Ik kwam uit nieuwsgierigheid binnen, die oprecht door de prijs wordt aangetrokken, maar dit is geen eenvoudige flat. Het is een verborgen stadium. Een vergeten balzaal, die in het hart van een oude fabriek in Casale Monferrato wordt ingesloten. Hier, tussen Turijn en Milaan, waar de heuvels het profiel van tijd trekken en de stilte kan vertellen dan beter woorden, is het alsof de ziel van de plaatsstillevens. In de grote woonkamer, zodra het afstraffingshart van de het na-werkclub van de arbeiders, ik...